dinsdag 25 januari 2011

Maaike Neuville @ Belgische Madammen / Belgian Babes

Maaike Neuville (1983) is een Vlaamse theater- en filmactrice.

Voor haar opleiding aan de Studio Herman Teirlinck speelde Belgische Madam / Belgian Babe Maaike Neuville al met Jeugdtheater Tespikon in Leuven en in Antigone en Creditcard called life: 16 beide bij het collectief BRONKS.

Tijdens haar studies had ze een naakt gastrol in de politieserie Rupel en stond ze op de planken met Smeltende gedachten (Villanella/BRONKS). In 2005 verwierf ze de titel van Meester in de dramatische kunst.

Na haar studies stond Maaike Neuville in het theater met Rendez-Vous, Miss Moskou & De potloodmoordenaar (kunstencentrum Villanella) en Stukken (theater tg Stan).

Samen met Michael Pas werkte ze voor Jeugd en Muziek het project Frulla Baas uit, muziekeducatie waar Wolfgang Amadeus Mozart wordt ontdekt aan de hand van zijn brieven gericht aan zijn nicht Frulla Baas (Maria Anna Thekla).

Haar eerste filmrol was een hoofdrol als Charlotte in De Indringer (2005). Daarna volgden Ik omhels je met 1000 armen, Gevangen, Droomtijd en Of Cats & Women. In 2009 wordt Dirty Mind uitgebracht waarin ze de rol van Kiki speelt.

Op televisie kreeg Maaike Neuville hoofdrollen in de dramaseries Katarakt en De Smaak van De Keyser op de zondagavond van één, en staat op Belgium Babes.

Maaike Neuville maakt beloftevol debuut in 'De indringer'
,,Ik wil geen nieuwe Vlaamse babe zijn''

,,Al die aandacht is wel fijn, maar ik wil de aandacht toch bij de essentie houden'', zegt Maaike Neuville die algemene lof oogstte voor haar debuutrol naast Koen De Bouw in de succesvolle Vlaamse thriller 'De indringer'. ,,Het is een mooi visitekaartje, maar ik moet mijn weg nog zoeken.''
Na Marie Vinck heeft de Vlaamse film alweer een 'nieuwe belofte'. Maaike Neuville (21) is in De indringer de geheimzinnige Charlotte die meer zou weten over de verdwijning van de dochter van Tom Vansant, vertolkt door Koen De Bouw. ,,Van Koen heb ik veel geleerd'', zegt Maaike, ,,zonder echt tips van hem te krijgen.''

'De indringer' is je debuut of zouden we je al ergens anders van moeten kennen?

Maaike Neuville : ,,Het is mijn eerste langspeelfilm. Ik ben ooit wel eens een keer of twee naakt te zien geweest in een aflevering van een tv-serie, en ik heb al in verschillende kortfilms van studenten meegespeeld. Heel plezant, je doet er veel ervaring mee op.''

Maar 'De indringer' is toch wel het grote werk. Schrik je van al de aandacht?

,,Op de première in Antwerpen heb ik wel gezegd: bind een touwtje aan mij zodat ik niet kan gaan zweven. Je kan je daar wel heel hard op voorbereiden, maar als vier of vijf mensen na elkaar komen zeggen hoe goed ze je vonden, dan geeft dat toch een heel aangenaam gevoel. Het is leuk om erkenning te krijgen. Maar ik doe mijn best om de scheiding te blijven maken tussen het werk en de glamour. Ik blijf er liever nuchter bij. Natuurlijk krijg ik graag aandacht, maar ik wil niet de nieuwste Vlaamse babe zijn. Ik heb niet de behoefte mezelf overal te promoten.''

Wat zal je het meest bijblijven van je eerste grote filmervaring?

,,Goh, het moet allemaal nog een beetje bezinken. Ineens was het succes er, en ineens was het ook weer over. Over drie maanden zal ik alles meer in het juiste perspectief kunnen zetten. Het viel me wel op dat het er op een grote filmset heel nuchter aan toegaat. Iedereen doet er zijn ding, jij bent gewoon een radertje in het geheel.''

,,Met Koen De Bouw mogen werken was ook wel tof. Ik heb hem pas op de eerste draaidag voor het eerst gezien, en we moesten meteen samen naakt in bed liggen, dat was wel grappig. Koen is een beetje raadselachtig, maar hij heeft heel veel ervaring en daar pik je toch wel iets van op.''

Het schijnt dat jij geen paardenfan bent.

,,Ik wil de komende zeventien jaar geen paard meer zien! (lacht) Dat was echt de moeilijkste scène in De indringer . Ik moest uitbundig lachend paardrijden, maar intussen had ik ongelooflijk veel schrik. Bovendien stonden er in de wei ernaast koeien en had dat paard blijkbaar nog nooit een koe gezien waardoor het nog nerveuzer werd. Vreselijk.''

Als zus van Kim Clijsters

Een half jaar geleden werd Marie Vinck als het nieuwste Vlaamse acteertalent binnengehaald, nu jij. Ken je Marie persoonlijk?

Maaike Neuville: ,,Ja, we kennen elkaar wel via een gezamenlijke vriendin. Niet dat we dikke vriendinnen zijn, maar we schieten wel op met elkaar.''

Marie was zelfs na haar rol in 'De kus' nog aan het twijfelen of ze wel actrice wou worden. Hoe zie jij je toekomst?

,,Ik wil toch wel acteren. Maar eerst bekijk ik alles op korte termijn. Ik heb nog een goeie week om een klein theaterstuk te maken dat ik in april moet opvoeren, en aangezien ik in het laatste jaar van Studio Herman Teirlinck zit, moet ik ook nog aan mijn afstudeerproject werken. De indringer is een mooi visitekaartje, en ik hoop dat ik de komende maanden nog een paar uitnodigingen voor audities krijg. Niet alleen voor films, want ik wil heel graag ook in het theater aan de slag. Ik moet mijn weg nog een beetje zoeken, maar dat is wel spannend.''

Tot slot: jij hebt echt wel iets weg van Kim Clijsters, hè?

Maaike Neuville: (lach) Ja, dat krijg ik zo ongeveer om de twee dagen te horen. Ik vind dat wel grappig. Meestal denken ze dat ik de jongere zus ben. Ik verdien af en toe nog iets bij in een café, en dan zie je de mensen soms ook wel eens denken: is die Kim door de problemen met haar pols al zo ver weggezakt dat ze ander werk heeft moeten zoeken? Nu, ik heb vroeger ook wel wat getennist en mijn vader had misschien wel graag gehad dat ik toptennisster was geworden, maar ik sta toch liever op een filmset dan op een tennisveld.''

woensdag 12 januari 2011

Veerle Dobbelaere @ Belgische Madammen / Belgian Babes

Veerle Dobbelaere (Sint-Niklaas, 30 juni 1967) is een Vlaams actrice.

Ze werd bekend in 1995 toen ze de rol van Leontien Hox kreeg in de succesvolle serie Ons geluk op VTM. Daarna speelde ze mee in de films Lisa, Madelief (1998) en Charlotje (1998). Op het kleine scherm speelde ze gastrollen in Heterdaad (1997), Thuis (1998) en Windkracht 10 (1998).

Het toppunt van haar beroemdheid is haar rol in de advocatenserie Recht op Recht. Hierin vertolkt ze de rol van Chris Haagdoorn, een succesvolle advocate die niet tegen onrechtvaardigheid noch verliezen kan. Haar tegenspeler in deze serie is Filip Peeters.

Na deze succesvolle reeks speelde ze nog mee in de film Alias met Hilde De Baerdemaeker en Geert Hunaerts. Ze speelt de lesbische wetsdokter in Rupel en de producer in Geknipt voor de show. Momenteel speelt ze het nieuwe diensthoofd Andrea Leroy in een nieuw seizoen van Spoed. Ze speelt ook een kleine gastrol in Sara als advocate van Présence.

Veerle Dobbelaere is niet alleen actief op het scherm maar speelde ook in verschillende toneelstukken:

* Blinde vlek 1988-1989
* Houten Clara 1988-1989
* Don Quichot 1988-1989
* De oorlog met de salamanders 1989-1990
* Marieken van Nijmegen 1989-1990
* Lorenzaccio 1989-1990
* Deadwood Dick, legende van het westen 1989-1990
* Paarden schieten ze toch ook dood 1990-1991
* In het tuinhuis 1990-1991
* Pak 'em Stanzi 1991-1992
* Interiors 't Gebroed 1993-1994

* Blue-remembered hills 2002-2003
* Bash 2002-2004
* Wormgat 2002-2003
* Anatol 2002-2004
* Het Fluistertheater van Floor, Oto en Titus Droomedaris-Rex 2005-2007
* Merg 2006-2007
* Krankheit Frau (van Hanneke Paauwe) 2008

Opnames van langspeelfilm ’De SM Rechter’ zijn gestart

In De SM-rechter speelt Belgische Madam / Belgian Babe Veerle Dobbelaere ongetwijfeld de zwaarste rol van haar leven. Vooral de SM-scènes waren vaak een beproeving. De rode loper was de bevoorrechte getuige van Veerles angsten, twijfels en spelplezier.

Gène Bervoets en Veerle Dobbelaere doen het in latex
Op setbezoek bij 'De SM-rechter'

Elf jaar na zijn veroordeling tot één jaar voorwaardelijk, wordt over SM-rechter Koenraad Aurousseau een film gedraaid. Gisteren streek de ploeg neer in een SM-club in hartje Antwerpen. Garantie voor véél bekijks, maar gelukkig waren de acteurs moeilijk te herkennen.

Alles heeft zijn uur, en maandagochtend half tien is geen uur voor sadomasochisme. De schaarse voorbijgangers in de verkeersvrije Kleine Pieter Potstraat keken dus gisteren verbaasd op van het straatbeeld. Leren korsetten, uitbundige tatoeages, tepelklemmen, hondenhalsbanden en bloot vlees bij de vleet.

De SM-club Fetish Café is te klein en warm om een hele filmcrew te huisvesten. De catering staat op straat, make-up en aankleedruimte in een café op de hoek: buurtbewoners hangen nieuwsgierig uit hun venster.

En dan hebben ze alleen nog maar het twintigtal figuranten gezien: de SM-liefhebbers die min of meer zichzelf spelen in De SM-rechter, het langspeelfilmdebuut van Erik Lamens. De professionele acteurs, waaronder Veerle Dobbelaere, BV's nochtans, worden niet eens herkend. 'Op de eerste draaidag duurde het tien minuten voor Axel Daeseleire ons herkende', lachen Gene Bervoets en Tom Waes.

Bervoets is voor zijn hoofdrol als SM-rechter Koen enkele kilo's dikker geworden, en ziet er echt niet uit met zijn vettige pruik, volle baard, tweed jasje en fluwelen broek. 'Zo gaat het nog', zegt hij. 'Dit is in het begin van het verhaal: we filmen vandaag Koen en Magda's eerste bezoek aan de SM-club. Je moet mij straks zien, na vijf slopende SM-jaren: dát is pas aftakeling.'

Tom Waes speelt wat in het SM-wereldje de dungeon master genoemd wordt: de gastheer van de club, die Koen en Magda wegwijs maakt. Hij oogt hilarisch, met zijn leren outfit, gigantische knevel en kaalgeschoren knikker. Veerle Dobbelaere (als de vrouw van de rechter) en Axel Daeseleire ogen al een stuk herkenbaarder. Dobbelaere ouder en truttiger dan anders, en Daeseleire voorzien van een stevige snor en een lange paardenstaart. De acteurs kunnen nauwelijks naar elkaar kijken zonder het uit te proesten.

'Ik heb zelf niets met latex pakjes en halsbanden', zegt Gene Bervoets. 'Maar ik heb wel meer begrip gekregen voor deze mensen. Rechter Aurousseau is alles ontnomen. Waarom? Omdat de seksuele voorkeur van hem en zijn vrouw wat afweek van de norm.'

'Toen we op prospectie gingen in zo'n club, hebben we heavy dingen gezien', zegt Tom Waes. 'Naakt elektroden op geslachtsdelen, fistfucken, zweepslagen en zo. Niet mijn ding, maar wat een mens uitspookt in de besloten kring van zo'n club, is zijn zaak. Daar hoort de maatschappij je niet voor te kraken.'

“De SM Rechter” is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een Mechelse rechter die veroordeeld werd voor slagen en verwondingen en aanzet tot prostitutie van zijn echtgenote. Het was in 1997 een van de meest ophefmakende en omstreden strafzaken in België.

Gène Bervoets en Veerle Dobbelaere spelen de hoofdrollen. Andere rollen zijn o.m. weggelegd voor Michael Pas, Tom Waes, Axel Daeseleire, Bruno Van den Broecke, Marie Vinck en Barbara Sarafian.

Regisseur Erik Lamens wil met “De SM Rechter” een liefdesverhaal maken over een man die alles over heeft voor het geluk van zijn vrouw, en zo beetje bij beetje zijn grenzen verlegt.
Het is echter ook het verhaal van een maatschappij die nog niet klaar is om extreme liefde tussen twee mensen te aanvaarden.

De bioscooprelease van “De SM Rechter” is voorzien in het voorjaar 2009 en zal verdeeld worden door Kinepolis Film Distribution.

SYNOPSIS :
Wanneer Koens huwelijk met Magda dreigt uiteen te vallen, beslist hij om zijn eigen fatsoensgrenzen tot het uiterste te testen. Samen ontdekken ze haar verborgen verlangens. Nooit had Koen gedacht dat SM tot een gelukkig huwelijk zou kunnen leiden. Maar wanneer gaandeweg Magda verder gaat, en extremere vormen van genotsbeleving opzoekt, raakt het koppel verstrikt in een web van pooiers, klikkende rijkswachters en afgunstige collega’s.

Tijdens een politieverhoor van een pion uit het SM-milieu valt op een late zondagavond de naam van een rechter.

Een klein donker kantoortje in het immense gemeentehuis van Schaarbeek met de Nederlandstalige tekst van de Brabançonne tegen de muur. Dat hebben wij daar niet gehangen, verzekert regisseur Jan Lamers, één van de 15 aanwezigen in het tropisch hete lokaal van 4 op 5 meter. Lamers vertelt dat één van de acteurs de dag voordien spontaan het Belgisch volkslied begon te zingen alsof hij de tekst uit het hoofd kende, tot grote verbazing van iedereen die de tekst niet had zien hangen. Humor op de set, al is SM-Rechter verre van een komedie.

De film is zeker niet voor mensen met zwakke magen, de film is doorspekt van harde expliciete seks scènes in een sm kelder, zo is er een scene waarin Veerle Dobbelaere door de dungeon master warm kaarsvet over haar naakte lichaam krijgt gegoten, worden de borsten van Veerle Dobbelaere gekneveld met touwen tijdens een bondage spel, en wordt Veerle in een machine vastgedraaid en krijgt tepelklemmen en spelden op verschillende lichaamsdelen.

Tevens krijgt Veerle Dobbelaere zweepslagen op haar blote billen, en moet ze het gebruik van mondknevels en rubberen bal dulden. Om de opwinding nog echter te laten lijken worden de tepels van Veerle Dobbelaere hard gemaakt met ijsklontjes.
En chapeau voor Veerle Dobbelaere, dit alles ondergaat ze zelf, voor de seks scènes wordt geen gebruik gemaakt van body doubles.

Lamers koos het schandaalpersverhaal van een Mechelse rechter die veroordeeld werd nadat hij met zijn vrouw in het SM-milieu belandde. Amper een jaar na het Dutroux-schandaal werd rechter Koen A onderwerp van publieke verontwaardiging. Hij werd veroordeeld voor slagen en verwondingen en het aanzetten tot ontucht, en later ook ontzet uit zijn functie. Wat Lamers vooral interesseert is het liefdesverhaal, hoe het koppel wordt meegesleurd in wat uiteindelijk hun leven gedeeltelijk zal verwoesten. Voor hem liggen liefde en verlangen aan de basis van de SM-Rechter.

In de voormiddag van draaidag 22 staan scènes 68, 70 en 72 op de callsheet: een ondervraging van een voze figuur uit het SM-milieu -met smaak gespeeld door Axel Daeseleire. De onderzoeksrechter -Bruno Vanden Broecke- hoort hem uit over een foto van een gefolterde vrouw en om zijn vel te redden zal het vieze mannetje de SM-Rechter aanwijzen.
De onderzoeksrechter bespreekt vervolgens de aanhouding van de rechter met de procureur -Koen Van Impe. Twee typische scènes die het begin van de Zaak Koen A. inleiden, met ingrijpende gevolgen voor de levens van alle gezinsleden van de SM-Rechter.

Buiten schittert de zon aan een staalblauwe hemel, maar uw reporter bevindt zich in een warm, bedompt kamertje met afgeplakte ruiten, te midden van vijftien mannen, één vrouw en een hoop elektrische apparaten. Klinkt kinky, zeker als je weet dat ik op de set van De SM-rechter ben, het langspeeldebuut van Erik Lamens. Maar wees gerust, ik krijg geen zweterige marteltaferelen te zien – de expliciete sm en naakt scènes, die zijn al lang ingeblikt. Op deze tweeëntwintigste draaidag staat in het stadhuis van Schaarbeek een ondervragingsscène op het programma.

Regisseur en scenarist Erik Lamens vertelt ons waarover De SM-rechter gaat: zijn film – een liefdesverhaal, zo benadrukt hij – is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van rechter Koenraad A. (rol van Gène Bervoets) en diens vrouw Magda W. (rol van Veerle Dobbelaere), die hun afbrokkelende huwelijk trachten te redden door Magda’s duisterste verlangen in te lossen.

Na wat geaarzel van Koens kant waagt het koppel zich aan SM, en tot hun eigen verbazing kruipt er weer passie in hun relatie. Ze doen elkaar pijn, maar uit liefde. Hun geluk hebben ze echter niet in eigen hand. Wanneer hun sadomasochistische praktijken aan het licht komen, toont de magistratuur zich van haar meest bekrompen kant: de “SM-rechter”, zoals Koen van dan af zal genoemd worden, wordt in 1997 in beschuldiging gesteld en uit zijn ambt ontzet.

Naar de versie van zijn vrouw, die zich vrijwillig liet pijnigen, wordt niet geluisterd. Over de waarheidsgetrouwheid van zijn film zegt Erik Lamens dicht bij de realiteit van de feiten te blijven, maar hij noemt De SM-rechter wel duidelijk een fictiefilm. Bepaalde zaken werden aangepast, maar altijd met goedkeuring van de rechter en zijn vrouw.

Het idee voor de film, zo zegt de regisseur, kwam van de bewuste rechter zelf, die hem drie jaar eerder op de Filmideeënmarkt (door Lamens zelf georganiseerd) voorstelde om hun verhaal te verfilmen. Lamens was meteen verkocht, en op 26 mei van dit jaar gingen de opnames van start. Eind deze week zullen die al afgerond worden – een ware “tour de force”, volgens Gène Bervoets: het opnemen van een grote Vlaamse productie neemt al gauw meer dan 40 draaidagen in beslag.

Ondanks de tijdsdruk heerst op de set een ontspannen sfeer. Er wordt hard gewerkt, maar er is ook plaats voor voetbalpraat en mopjes over SM. En tussen de takes door wordt Axel Daeseleire gepest met zijn BV-schap en spreekt Bruno Van den Broecke – herinner u Sammy uit Het Eiland – achterstevoren, tot grote hilariteit van de ploeg. De man oefent er naar eigen zeggen al 15 jaar op.

De opnames zelf verlopen redelijk vlot: in een hoekje gedrumd kijk ik zwetend toe hoe onderzoeksrechter Blechtert (rol van Van den Broecke) en een rijkswachter (Gunther Lesage) de louche Marcel (Axel Daeseleire), een SM-kennis van Magda en Koen, ondervragen. In de volgende scène speelt Koen Van Impe de afgeborstelde procureur Versandt, die de rijkswacht de opdracht geeft om Koen te laten arresteren.

Daarna wordt er verhuisd naar de toiletten. Niet voor een gezamenlijke plaspauze, wel voor de laatste scène van de voormiddag, waarin Koen wordt geïntimideerd door een flink besnorde rijkswachter die naar zijn “pietje” komt staan kijken. Na enkele takes besluit Lamens telkens met een tevreden “Cut!”, met dank aan zijn professionele crew.

In de wandelgangen feliciteert Axel Daeseleire, die net voor de opnames nog plat op zijn buik een uiltje lag te knappen, me met mijn “goei T-shirtje”. Graag zou ik hem het compliment teruggeven, maar gezien zijn outfit voor deze film zou dat ietwat ongeloofwaardig zijn: Axel is gehuld in een zwartlederen broek en zwart stretch T-shirt, valse johnnyvlecht incluis – “gemaakt van echt haar!”, aldus Daeseleire zelf. Ik vergeet hem te vragen waar ik er ook zo een kan laten zetten.

Wanneer de hele ploeg gaat lunchen, moet uw reporter terug naar huis. Op de trappen kom ik de hoofdvogel nog tegen: Gène Bervoets, de rechter himself. Hij drukt me op het hart dat hij echt in deze film gelooft. Even tevreden als Gène ga ik naar buiten. Tevreden, maar vooral heel nieuwsgierig naar het resultaat.