Maaike Cafmeyer @ Belgische Madammen / Belgian Babes

Maaike Cafmeyer (Torhout, 30 maart 1973) is een Vlaams actrice die bekend werd door haar rol als vrouw van Bart De Pauw in de komedieserie Het Geslacht De Pauw.

biografie

Maaike Cafmeyers vader en grootvader zaten bij het amateurtoneel. Belgische Madam / Belgian Babe Maaike Cafmeyer was de oudste van drie kinderen en erg verlegen. Toch trok de sfeer van het theater haar erg aan. Cafmeyer begon haar toneelopleiding aan het conservatorium op de afdeling woordkunst.

Sam Bogaerts castte haar voor een rol in Wachten op Godot van Samuel Beckett. Zo begon haar acteercarrière.

Maaike Cafmeyer is twee jaar getrouwd geweest met kunstenaar Klaas Ruysschaert, tot dit huwelijk misliep. In 2004 nam haar bekendheid toe toen ze gecast werd als vrouw van Bart De Pauw in Het Geslacht De Pauw. Vanaf datzelfde jaar konden we haar aan het werk zien in de Ketnet-serie En daarmee basta! als tv-gezicht Patsy Carlisse. Ook in de volgende reeksen van En daarmee basta! neemt ze die rol voor haar rekening.

Sinds 2004 doet Maaike Cafmeyer ook mee in de detectivereeks Aspe, waarin ze inspecteur Carine Neels vertolkt. In Aspe gaat Maaike Cafmeyer voor het eerst naakt voor een groot publiek in een gewelddadige SM seks scène.

In 2008 speelde Maaike Cafmeyer mee in de Vlaamse film Loft van Erik van Looy en Bart De Pauw.

Maaike Cafmeyer (1973) studeerde woordkunst aan het conservatorium en werd actrice. Ze debuteerde in het theater en werd in 2004 bekend als vrouw van Bart De Pauw in de populaire televisiereeks “Het geslacht De Pauw”. Ze speelt ook een bloot scene in “Aspe” en in de Ketnet-serie “En daarmee basta”. En Maaike Cafmeyer is natuurlijk te bewonderen op Belgium Babes. Een hoge taalgevoeligheid maakt van haar een dankbare lezer.

* heb je een bijzondere herinnering aan De Gouden Uil?
Maaike Cafmeyer: In 1994-1995, mijn eerste jaar aan het conservatorium, heb ik ‘Vallen’ van Anne Provoost leren kennen. Toen mij werd verteld dat het werk De Gouden Uil had gewonnen, dacht ik dat het een grapje was. Want als ze in het Westvlaams zeggen dat ge ‘nen Uul zijt’, is dat niet bepaald positief bedoeld. En ‘Een Gouden Uul’ is dan wel het toppunt!

* zijn er boeken of auteurs die je via De Gouden Uil ontdekt hebt?
Maaike Cafmeyer: Mijn verjaardag is ergens einde maart - ongeveer de periode dat De Gouden Uil wordt uitgereikt. Mijn moeder maakte er een vaste gewoonte van om mij de winnaar of één van de andere laureaten cadeau te doen.
Zo is het meermaals gebeurd dat ik boeken kreeg waarvan ik nog nooit had gehoord bv. Westerman en Möring. ‘Peter Verhelst’ had ik wel al horen vallen maar ‘Tongkat’ was het éérste werk dat ik van hem las.

* welke boeken zouden je kinderen nu of later zeker moeten lezen?
Maaike Cafmeyer: Ikzelf was in mijn kindertijd nogal een hevige fan van Paul Biegel. ‘De Tuinen van Dorr’ zou ik zeker onder de kerstboom leggen. Het oeuvre van Annie M.G. Schmidt en Astrid Lindgren heb ik meegezeuld in boekentassen, rugzakken en autokoffers totdat de kaften helemaal aan flarden vielen. Verder zou ik mijn kroost ook een goede zaklamp cadeau doen zodat ze de koude lange winteravonden kunnen doorkomen onder de dekens.

"Ik kan heel verrukt naar het verleden terugkijken", vertelt de West-Vlaamse Maaike Cafmeyer (35). "Geuren brengen mij in één seconde terug naar een situatie. De geur van soep in de herfst geeft je bijvoorbeeld zo'n lekker zondagsgevoel. Dat melancholische heeft altijd in me gezeten.
Met twee werkende ouders, ben ik voor een groot deel opgevoed door mijn grootmoeder, een weduwe."
Als ik één plaats terug zou kunnen bezoeken...

Maaike Cafmeyer: "Als ik iets terug wil zien, ga ik er gewoon naartoe. Maar d estreek waar ik enorm veel van hou, is waar mijn roots liggen. Waar mijn voorouders vandaag komen: de streek in West-Vlaanderen rond Loker, de Rodeberg, Kemmel,... Dat is nu eens een plaats die weemoed en nostalgie ademt uit elke porie van z'n grond. De eerste Wereldoorlog heeft daar enorm huisgehouden. En op de een of andere manier is het nog steeds alsof je de soldaten er kunt horen roepen."

Als ik één persoon terug zou kunnen ontmoeten...

Maaike Cafmeyer: "Als ik maar één persoon kon terugzien, zou het sowieso iemand zijn die gestoven is. Een priester die in onze school woonde. Ik ontmoette hem toen ik eind tiener, begin twintiger was. Ik zat op een college dat vroeger een internaat was waar de priesters inwoonden.
Hij was een van de laatsten die er overbleven. Hij was een fantastische kerel. Hij had voor het priesterambt gekozen - hij is er ook bij gebleven - maar hij heeft daar enorm mee geworsteld. Het was een mens met enorm veel interesses. Daar hou ik van: mensen die oprecht geïnteresseerd zijn in anderen. Hij liet mij kennismaken met literatuur en muziek, maar even goed leerde ik bij hem whiskey drinken en sigaretten smoren (lacht).

Als ik één dag zou kunnen herbeleven...

Maaike Cafmeyer: "Dat zou de geboorte van mijn broertje zijn. Dat was zo'n fijn moment. Ik was 17 en heb het allemaal heel bewust meegemaakt. Maar weet je wat het vreemde is? Iets is mooi omdat je het niet meer opnieuw kúnt doen. De vergankelijkheid maakt het net mooi. Waarom is een bloem mooi? Omdat ze twee dagen later verwelkt is. Waarom is geluk zo fantastisch? Omdat je het niet kan pakken. Het is een kwestie van seconden. En dat is met situaties net hetzelfde."

Als ik één beslissing kon overdoen...
Maaike Cafmeyer: "Elke beslissing heeft mij geholpen om te zijn wie ik nu ben. Ik zou er dus geen veranderen. Maar afscheid nemen van een geliefde is altijd wreed hé. Als je uit elkaar gaat is dat...tja, kut met peren, hé (lacht flauwtjes). Je had je leven helemaal anders gezien en plots is die geliefde weg. Dan sta je daar en moet je helemaal opnieuw beginnen. In zo'n situatie kan je je heel eenzaam voelen. Maar goed...Daar geraak je ook over."