
Belgische Madammen / Belgian Babe Marie Vinck acteerde voor het eerst op tienjarige leeftijd, in de tv-serie Moeder, waarom leven wij?, waarin haar moeder een hoofdrol vertolkte. In 1998 speelde ze opnieuw samen met haar moeder in de Nederlandse speelfilm Blazen tot honderd. Marie Vinck heeft Nederlandse en Engelse taal- en letterkunde gestudeerd aan de Universiteit Antwerpen. In 2006 begon ze de vierjarige drama-opleiding aan het Herman Teirlinck Instituut te Antwerpen.

Zo won ze de Plateauprijs als beste Belgische actrice, en werd ze ook tot beste actrice gekroond op het festival CinemaEuropa in Viareggio.

Filmografie
* Moeder, waarom leven wij? (1993, tv)
* Blazen tot honderd (1998) - Moniek
* Kaas (1999) - Ida Laarmans
* Saint Amour (2001, tv-film) - Ilse
* De Kus (2004) - Sarah
* De Kavijaks (2005, tv, naakt) - Esther Goldberg

* Loft (2008, film, naakt) - Sarah Delporte
* De Smaak van De Keyser (2008, tv) - Louise Lecron
Marie Vinck in kortfilm met Dimitri Leue
Filmploeg mag huis aan Rijschoolstraat vertimmeren
Een verlaten woning aan de Rijschoolstraat is ook deze week de set van een nieuwe Vlaamse kortfilm. Regisseur Lieven Debrauwer staat een groep hogeschoolstudenten bij met raad en daad. Marie Vinck en Dimitri Leue schitteren op de pellicule.

'Het verhaal gaat over een man van dertig, een klokkenmaker,

Zij vond de leegstaande woning in de Rijschoolstraat: 'Een gedroomde locatie voor een film. In januari wordt het huis gerenoveerd en van de eigenaar krijgen we alle vrijheid. Zo hebben we een kamer vol koekoeksklokken gehangen, mochten we muren uitslaan en naar hartelust behangen en schilderen', zegt Bogaerts. In totaal werken zestien studenten van Narafi aan de film, die volledig op pellicule wordt gedraaid. Zij brachten ook zelf, via eigen inbreng en sponsoring, het geld bij elkaar. De film moet tegen het einde van het jaar klaar zijn. Er wordt dagelijks van 8uur 'sochtends tot 7 uur 'savonds gedraaid.

Je vertolking in ‘De Kus’ heeft heel wat teweeggebracht. In oktober won je op het EuropaCinema Festival de Platinum Award voor beste actrice en recentelijk werd je genomineerd voor Shooting Stars 2005. Had je dit van tevoren al een beetje verwacht?

Je hebt je prijs in Italië eigenhandig in ontvangst genomen. Een spannend moment?
Marie Vinck: Goh, het was heel de tijd spannend gedurende het festival. We hebben dan nog veel andere competitiefilms gezien om te vergelijken en dat was wel leuk. Het probleem was echter dat er de dag zelf ergens een perslek moet geweest zijn over wie er ging winnen. Zo kreeg ik op de dag van de uitreiking een telefoontje met een felicitatie, terwijl ikzelf nog niet wist dat ik ging winnen. Ik was uiteraard erg blij, maar alle spanning bij het afroepen van de winnares was natuurlijk volledig verdwenen.

Marie Vinck: Ik ben eigenlijk nooit echt gebeten geweest door het acteren. Ik vond het altijd wel leuk, maar toch had ik vaak op voorhand een weigerachtige houding. Ik wilde het liefst van al gewoon naar school gaan, zoals iedereen en me er zeker niet teveel mee bezig houden. Natuurlijk zat ik sowieso in een andere situatie dan de meeste kinderen. Mijn moeder was uiteraard zelf actrice, dus was voor mij de link ook erg makkelijk gelegd. Maar het is pas sinds ‘De Kus’ dat ik de smaak van het acteren echt te pakken heb gekregen.
In de film zit een nogal pittige ‘vechtscène’ tussen jouw personage en het personage van je moeder. Hoe ervaar je zo’n scène?

Hoe zou je je personage het best omschrijven?
Het is een meisje met veel dromen, dat jammerlijk wordt onderdrukt en thuis niet de liefde vindt die ze nodig heeft. Daardoor is ze erg wanhopig en gaat ze die liefde uiteraard op andere plaatsen zoeken, waardoor ze door haar naïviteit in allerlei vallen trapt.

Dat komt eigenlijk voort uit een soort shockeffect. Er is die verkrachting, dan zijn er haar onbegrijpende ouders; ze is gewoon op het punt gekomen dat het haar allemaal teveel wordt en dat ze er genoeg van heeft. ‘Foert aan de wereld, ik ga er zelf voor gaan!’, denkt ze. Ze beseft ook dat ze alles zelf moet doen en dat ze van niemand hulp moet verwachten.
Zijn er raakpunten tussen je personage en jezelf?
Eigenlijk niet. Het is echt een heel ander meisje. Ik heb uiteraard wel de liefde gekregen die ik nodig had, ik ben gelukkig ook niet zo naïef en ben veel minder gepassioneerd. Eigenlijk is zij een erg ongelukkig meisje en ik ben gelukkig. Dus neen, er zijn geen raakpunten.
In de film zitten ook enkele dans- en balletscènes, twee kunsten die je blijkbaar prima beheerst.
Ik heb het eigenlijk heel m’n leven al gedaan. Ik ben al heel vroeg begonnen met klassiek ballet. Dat was ook iets typisch van mij en daarom heeft mama dat ook gekozen voor het personage.

Hoe verliep de samenwerking met Jan Decleir?
Heel goed. Ik kende hem natuurlijk al van toen ik nog klein was. Jan Decleir was voor mij niet enkel de goede acteur tegenover wie ik iets te bewijzen had. Hij was vroeger ook al bij ons thuis geweest. Niettemin was ik er bijvoorbeeld wel zenuwachtig voor om alleen met hem scènes te spelen. Maar hij is eigenlijk een heel zachtaardige en lieve man. Hij houdt zich ook erg terzijde en doet erg z’n best om de jonge acteurs op hun gemak te stellen.

Moeilijke vraag. Ik denk die scène op het laatste waarin ik die baksteen in Vic z’n gezicht mag slaan. Zoiets maak je zelf nooit mee, het is zo nep en net daarom is het zo plezant om zoiets te spelen. Bovendien is het ook een uitdaging om het dan zo echt mogelijk te laten lijken.
’De Kus’ zal je ongetwijfeld heel wat bekendheid opleveren bij het grote publiek. Merk je daar al veel van? Word je op straat aangesproken?
Marie Vinck: Ik merk het wel, ja. Ik word niet vaak aangesproken, maar ik merk bijvoorbeeld wel dat er mensen voorbijlopen en me wat langer nakijken of onderling beginnen te vezelen en giechelen (lacht). Eigenlijk vind ik dat heel raar, want ik ben gewoon om anoniem over straat te lopen. Ik zal blij zijn als het allemaal al terug wat vergeten is. Maar ik heb in elk geval nog geen vervelende reacties gekregen of zo.

Goh, als het functioneel bloot is, heb ik geen problemen met een naakt scene. Ik ben niet preuts en hoef me niet te schamen voor mijn lichaam en mijn borsten.
Wat biedt de toekomst?
Marie Vinck: Volgend jaar speel ik naakt mee in de tv-serie ‘Onder De Wolken’, geregisseerd door Stijn Coninx. Voor de rest wil ik liever rustig mijn studies afwerken. Ik zit in m’n laatste jaar en ben dus nu druk bezig aan mijn thesis. We zien wel wat de toekomst brengt.

Tijdens de natte herfstdagen gaat het er tegenwoordig warmpjes aan toe op prime time bij vtm.

De Vlaamse actrice, die ook al naakt te bewonderen was in 'Loft', kruipt er in de rol van Claire, de wulpse telg van de Rodenburgs. In de serie haalt Marie Vinck trouwens ook de cover van het lifestyleblad Marie Claire. Potentiële aanbidders van Vinck moeten het evenwel bij dromen houden. "Het is leuk om Claire te spelen. Ze zegt en doet dingen die ik in werkelijkheid nooit zou durven", zegt Marie Vinck op de website van de Rodenburgs.
Marie Vinck is samen met Dimitrie Leue ook te zien in kortfilm 'Post Scriptum', van de hand van jonge regisseur Jef Vingerhoedt. De prent was vorige maand te zien op het kortfilmfestival 'Het Grote Ongeduld!' in Brussel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten